czwartek, 10 kwietnia 2014

dzień drugi

A może jednak zabawić się w Bridget Jones? W sensie rozliczania się z niezdrowym życiem na forum. Może jak napiszę ile pochłonęłam kalorii to będzie mi wstyd? Ale jaki wstyd? Przecież nikt nie wie kim jestem hehe. Ale użalać się nad sobą mogę, tak po babsku. Swoja drogą kupiłam ostatnio najnowszą część Bridget i napiszę jak przez nią przebrnę, ale nie wciągnęła mnie na razie jak dwie pozostałe.

Jako, że wybuchła jakiś czas temu moda na kulinaria i absolutnie każdy dziś jest kucharzem i krytykiem kulinarnym. Sama wpadłam w wir oglądania programów tego typu. Rzecz jasna nikt już nie przyznaje się do jedzenia bigosu, fasolki po bretońsku czy żurku, a już co tu mówić o gotowaniu takich rzeczy. W dobie foodporn, nie możesz pochwalić się zdjęciem kaszanki. To musi być coś, czego nikt jeszcze nie zna. Choć powiem szczerze zdziwiła mnie wczoraj Jessica Mercedes, gdy umieściła na swoim insta zdjęcie, na którym je zwykłą kanapkę i przegryza ją ogórkiem. Coś niesamowitego.

Sama lubię gotować, ale nienawidzę się babrać. Dlatego w moim menu znajdują się głównie rzeczy, które mogę zrobić w szybkim tempie. Zawsze zadziwiały mnie kobiety w mojej rodzinie, które niedzielny obiad gotowały... całą niedzielę. Lata temu odkryłam na BBC lifestyle program "Zapraszam do stołu", który u nas TVN wypuścił jako "Ugotowani". Bardzo lubiłam ten program w wersji brytyjskiej, ale w polskiej już zaczął mnie grubo nudzić.

Nigdy nie oglądałam "Masterchefa", ale jestem za to fanką programu "Top Chef". Zasiadłam więc z wielką ciekawością przed telewizorem żeby zobaczyć Wojciecha, Modesta(?) "kamienną twarz" Amaro w kolejnym kulinarnym show "Hell's kitchen". Rzecz jasna jarałam się kiedyś Gordonem i chciałam zobaczyć wersję made in Poland.
I co? Program okazał się... głupi (chciałam dać tu wyszukane słowo, ale po co?). Amaro ma nadal twarz jak sparaliżowaną botoxem tyle tylko, że znaczniej głośniej wypadają mu z niej słowa. Uczestnicy dostają menu do nauki i maja na to podobno jedną noc. Oczywiście wiedzą już w jakiej będą  drużynie i strasznie ciężko im rokminić żeby od razu podzielić się na stanowiska i nauczyć się po jednym przepisie. Rzecz jasna każdy "uczy się" wszystkiego by na koniec nie umieć nic.
Zastanawiałam się o czym jest ten program, bo na stówę nie o gotowaniu. O tym jak poniżać ludzi według scenariusza? Sama nie wiem. Chyba nie widzę jednak sensu śledzenia jak ludzie każdego tygodnia dostają OPR o wszystko powtarzając w kółko "tak chef, oczywiście chef, tak jest chef".

Całuję
X

6 komentarzy:

  1. też odebrałam ten program w taki sposób. pozdrawiam

    OdpowiedzUsuń
  2. Próbowałam oglądać "Hell's kitchen" z Gordonem i już tamta wersja wyglądała właśnie na bezsensowne obrażanie i poniżanie uczestników. Nie spodobała mi się ta forma, więc i polskiego odpowiednika nie mam zamiaru oglądać. Szczerze mówiąc wolę oglądać Roberta Makłowicza jeżdżącego po Bałkanach i pokazującego tradycyjne potrawy. Znacznie ciekawsza forma i zawsze można się czegoś ciekawego dowiedzieć. :)
    Twój komentarz mnie zaskoczył i po prostu załamał.. Nie spodziewałam się, że ktoś może myśleć o "Kamieniach na szaniec" Kamińskiego jako o książce na podstawie filmu. Ale to mnie może nauczy, że nie wolno przeceniać ludzi i zakładać, że na pewno, w stu procentach coś wiedzą.
    Pozdrawiam.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. też bardzo lubie Makłowicza. Rzeczywiście poza kulinariami mamy ciekawą lekcję geografii i obyczajów.
      Co do mojego komentarza - tak, dramat, niestety. pozdrawiam

      Usuń
  3. "Foodporn" - pierwszy raz spotkałam się z takim określeniem i zakochałam się w nim po uszy. ;)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. hehe to taki tag instagramowy. staram sie być na czasie :)

      Usuń
  4. Nienawidzę takich programów, które promują mobbing przy ogólnej aprobacie władz stacji...ale po "Ekipie z Warszawy" telewizja niżej już chyba nie może upaść...

    OdpowiedzUsuń